Nel is druk in de weer met vertelplaten en het thema kleding.
Een vraag die ik mezelf elke ochtend stel. Trek ik een broek aan of toch een keer dat leuke rokje of jurkje met een zwarte panty eronder? Trek ik er sneakers bij aan of toch maar laarzen? Met de kinderen op de grond een boekje voorlezen met een rokje aan is niet altijd even flatteus, zeker niet als je snel moet opstaan als de telefoon gaat of als je iemand moet helpen. Vanuit de zithouding rol ik mij dan om in de kruiphouding en hijs me dan ergens aan op zodat ik weer rechtop sta, tja… het valt niet mee. Mijn voorkeur gaat daarom meestal toch maar uit naar een broek.
De krekels (kinderen) op de groep maken zich daarentegen vaak iets minder druk om hoe ze eruit zien. Zij maken er totaal geen probleem van als een jurkje te klein is, de kleuren niet met elkaar matchen, ze misschien wel drie T-shirts over elkaar heen dragen of het liefst als Pippi Langkous of als Mega Mindy naar de groep komen. Zolang het maar niet de keuze is van papa of mama.
Mijn kleindochter van 2,5 is ook zo’n portret. Waag het niet om met een jurkje of broek aan te komen die zij niet leuk vindt. Zo had ik haar laatst een keer met veel moeite iets aan laten trekken wat ik zo leuk vond. Ik was helemaal blij met het resultaat. Ware het niet dat zij in een onbewaakt ogenblik stiekem naar boven was gegaan en het te korte jurkje die zij zo leuk vond over haar zorgvuldig door oma uitgekozen outfit had aangetrokken en mij later triomfantelijk haar verkleedpartij liet zien. Probeer dan maar eens niet te lachen…
Op de groep zijn we ook bezig met het thema kleding. Sinds kort zijn we in het bezit van 15 praatplaten (een lievelingswens van mij om deze platen ooit nog eens op de groep te hebben is in vervulling gegaan) en op 1 van die praatplaten gaat het over “ kleding “. “Welke kleding draag jij het liefst? Heb je korte of lange mouwen aan? Is het een rode of een blauwe trui? Wie heeft de kleur geel in zijn/haar kleding? Wat trek je aan als het koud weer is? Wat trek je aan als het warm weer is?“, kortom genoeg gespreksstof.
Op een praatplaat is veel te zien. Het maakt kinderen nieuwsgierig. De prachtige afbeelding op de plaat nodigt de kinderen uit om het aan te wijzen en aan te raken en daagt uit tot praten. Het kan ook een leuke aanleiding zijn om te zingen, dansen, spelen, denken en nadoen. De praatplaat hangt op ooghoogte van de kinderen zodat zij op elk moment van de dag naar de praatplaat kunnen kijken.
Als ik vanuit mijn ooghoek een kindje naar de afbeelding zie kijken en tegen zijn buurman hoor zeggen: “Kijk het meisje vindt het helemaal niet leuk in de winkel. Ze vindt de winkel (kleding winkel) saai” dan kan ik alleen maar genieten van wat zo’n afbeelding teweeg brengt. Ik kan mij overigens helemaal niet voorstellen dat een meisje een kledingwinkel saai zou vinden, maar dit terzijde :-). Het jongetje had gekeken naar de mimiek van het meisje op de afbeelding en had daar zijn conclusies uitgetrokken. Geweldig om te zien dat hij zijn buurman er ook bij betrok. De praatplaat heeft naast het educatieve aspect dus ook een mooi sociaal aspect.
En ………niet onbelangrijk enkele krekels kunnen zich n.a.v. dit thema zelf aan en uitkleden.
Leesgroetjes van Nel
