De jeugd van tegenwoordig

In de waan van de dag na de zoveelste keer; ‘Ja Beau, we gaan zo!’, vind ik mezelf wandelend buiten. Even diep inademen en met nieuwe blik kijken naar m’n prachtige gezonde kids. Die enkel aangeven met hun gedrag waar ze behoefte aan hebben, aandacht en LUCHT. 

We zijn flink ziek geweest en mogen eindelijk weer even naar buiten. Ook voor mij enorm belangrijk, het kan zo benauwend zijn om het nieuws te volgen en je zorgen te maken om je naasten. En dat je niet weet hoelang het allemaal nog duurt. Maar als ik dan buiten loop en kijk naar de blauwe lucht en de geur van de lente weer ruik, voel ik ook een enorme dankbaarheid voor alles wat goed gaat.

We komen aan bij de verlaten school, waar  mijn zoontje druk ‘ninja go’ wil spelen en vooral wil dat ik overal naar kijk. Ja, echt naar iedere kleine beweging, en dat een paar keer achter elkaar.. Zo sta ik een tijdje wiegend met mijn dochter in de wagen te kijken naar hem en hoor ik mezelf “goed hee” en “cool joh”, roepen.

Dan komen er naast me een jongen en meisje samen een balletje over stuiteren op de pingpongtafel. Ze zijn zo’n 9 of 10 jaar en beginnen met elkaar een gesprekje. Ik vang wat flarden op en verwonder me..

Ze praten over dat ze verkering hebben met elkaar en dat ze kusjes aan elkaar hadden gegeven.. en dat 2 van hun vrienden daar stom op hadden gereageerd. Terwijl 1 van die 2 een relatie had met iemand die totaal niet bij hem paste! Dat vond de jongen ook.

En dat Coronavirus, dat maakt de wereld een beetje gek hoor. Want ja mensen staan de broden uit elkaars wagens te roven. En als mensen moeten werken en ze komen ‘s avonds voor een boodschap, dan is er niets meer voor hun!? Echt heel stom.. Denk eens na zeg.

En de GGD die zijn echt goed bezig. Er wordt veel getest. Maar moet nog wel meer. Maar als gewoon de mensen die klachten hebben in ‘karontène’ gaan dan kunnen wij gewoon naar school. Want ik moet wel leren, anders blijf ik misschien wel zitten.. aldus het meisje.

Ik sta vlakbij, maar het lijkt ze niet op te vallen. Wat kunnen kinderen fijn in hun eigen beleving functioneren! Na een tijdje roep ik Beau dat we verder gaan en geef beide kinderen een grote glimlach. Ze kijken me verwonderd na..

#bewustzijn #onze kinderen zijn de toekomst #vertrouwen in de nieuwe generatie

Kim Parlevliet, Coaching en Training