Als pedagogisch medewerker heb je regelmatig te maken met een moment van afscheid. En dit is niet altijd makkelijk…
Hallo Jij!
Je ligt in de wandelwagen als papa en mama kennis komen maken op de groep. Zij vertellen hoe je bent, waar je van houdt, hoe je slaapt, hoe je getroost wilt worden, wat je drinktijden zijn en hoeveel je drinkt.
Je kijkt, je lacht, je herkent, je kraait, je drinkt, je slaapt, je draait, je tilt je hoofd omhoog, je zit, je klapt, je brabbelt, je pakt speelgoed, je eet je eerste maaltijd, je observeert, je tijgert, je kruipt, je trekt je omhoog, je staat, je eerste woordje, je eerste tandje, je eerste stap, je klautert, je eerste conflict, je daagt uit, je puzzelt, je knutselt, je rent, je bent zindelijk, je kleed je uit en aan, je fietst, je eerste vriendje, je speelt, je danst, je zingt en je vertelt. En dan…………ben je opeens 4 jaar.
Ik weet dat je bijna 4 jaar bent en ik zie je afscheid steeds dichterbij komen. Je krijgt een mooi naslagwerk mee naar huis met een terugblik van jouw vier jaar hier bij ons op de groep. Ik moet je gaan loslaten uit deze veilige en vertrouwde omgeving. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik deel heb mogen uitmaken van jouw eerste vier jaar.
Het is goed zo, je gaat een nieuw avontuur tegemoet. Een avontuur met
een nieuwe uitdaging waarin ik jou heel veel plezier toewens.
Ik geef je een knuffel en een High Five (ik wil toch een beetje stoer
doen :-)) en ook papa en mama krijgen een knuffel en met een brok in
mijn keel zwaai ik je uit.
Dag jij! die mij zoveel heeft gegeven.
Leesgroetjes Nel Hesselberth
